थॉमस एडिसन यांनी लाइट बल्बचा शोध लावला त्यामुळे आपल्यासाठी अनेक गोष्टी क्रांतिकारक झाल्या आणि आपण लाइट बल्बच्या शोधामुळे आधुनिक जीवनात अनेक प्रगती करू शकलो. यानंतर अनेक आविष्कार झाले, परंतु त्या शोधांनी आपल्या दैनंदिन जीवनावर परिणाम केल्यामुळे आपण या शोधांमध्ये आपली संपूर्ण जीवनशैली बदलत आहोत हे लक्षात घ्यायला विसरलो.

आधुनिक राहणीमान सोयीचे आहे, झटपट आहे, पण आधुनिक राहणीमानामुळे आपल्याला होत असलेल्या आजारांचे प्रमाणही वाढले आहे. इतर अनेक आजारांप्रमाणेच मधुमेह हा देखील साखरेचा आजार नसून तो जीवनशैलीचा आजार आहे. आपली जीवनशैली आणि आपले वातावरण आपल्याला अशा प्रकारे खाण्यास आणि कार्य करण्यास भाग पाडते की यामुळे आपली चक्रे बदलतात आणि या कारणांमुळे आपण उच्च रक्तदाब, कोलेस्ट्रॉल आणि मधुमेह या सर्व समस्यांना सामोरे जात आहोत परंतु या परिस्थितीबद्दल एक चांगली गोष्ट म्हणजे, हे जीवनशैलीचे आजार असल्याने, ते आपल्या जीवनशैलीतील बदलांमुळे बरे होऊ शकतात. या आजारांना अजीवन आजार असे संबोधले जाते कारण तुम्ही त्यांना आयुष्यभर तुमच्यासोबत ठेवता आणि त्यासाठी औषधे घेत राहता, पण तरीही तुमचा मधुमेह किंवा कोलेस्ट्रॉल कमी होत नाही.

मधुमेहापासून स्वतःला बरे करण्यासाठी तुम्हाला तुमच्या जीवनात पूर्णपणे बदल घडवून आणण्याची गरज नाही तर याउलट तुम्हाला साधे, नैसर्गिक बदल, दैनंदिन दिनचर्येशी सुसंगत असलेले काही बदल तुम्हाला मोठ्या प्रमाणात मदत करू शकतात. लोक अनेकदा तक्रार करतात की त्यांची शुगर २० वर्षांपासून कमी होत नाही, पण आमच्यासोबत जेंव्हा ते प्रोटोकॉल फॉलो करतात तेंव्हा ते फक्त ६-८ महिन्यांत बरे होतात. कारण आम्ही जेनेरिक औषधासह फक्त एक साधी, नैसर्गिक योजना फॉलो करतो. तुम्ही अर्थातच तुमची जेनेरिक औषधे आमच्या प्रोटोकॉलसोबत चालू ठेवू शकता, परंतु जेव्हा तुम्ही नैसर्गिक आणि साध्या बदलांचे काटेकोरपणे पालन करण्यास सुरुवात करता, तेव्हा तुमचे डॉक्टर प्रत्येक भेटीनंतर तुम्हाला त्या बदलांकडे जाण्यास सांगतील आणि ते प्रोटोकॉल चालू ठेवण्यास सांगतील आणि तुमच्या लक्षात येईल की तुम्हाला कमी औषधे लिहून दिली जात आहेत.

जेव्हा अधिकाधिक रुग्ण आमच्याकडे येऊ लागले तेव्हा मला समजले की लोकांना मधुमेहापासून मुक्ती हवी आहे. कोणालाही त्यांच्या मधुमेहासह जगायचे नाही आणि प्रत्येकाला त्यावर उपाय हवे आहेत. परंतु कोणताही पेशंट जेव्हा प्रथम डॉक्टरांकडून उपचार घेण्यास सुरुवात करतात, तेव्हा त्यांच्या मनात अनेक पूर्वकल्पना असतात. तसेच तुम्हाला जरी मधुमेह नसेल, तरी तुम्ही तुमच्या कुटुंबातील किंवा मित्रमंडळातील एका व्यक्तीला तरी ओळखत असाल की, ज्याला मधुमेह आहे. त्यामुळे पूर्वकल्पना असणे ही काही अनैसर्गिक गोष्ट नाही कारण प्रत्येकाला मधुमेहबद्दल किमान काही स्वरूपात माहिती आहे. एखाद्या व्यक्तीमध्ये साखरेची पातळी जास्त असल्यास लोक सतत तुमची साखरेची पातळी कमी करा’ असे सांगत असतात. पण जर त्या व्यक्तीला मधुमेह नसेल तर ही समस्या प्रत्यक्षात का आहे? साखरेची पातळी का वाढत आहे? या समस्येला तोंड देण्यासाठी हाच दृष्टिकोण असायला हवा. पण लोक काय करतात? ते फक्त असा विचार करत राहतात की त्यांची साखर पातळी जास्त आहे, त्यामुळे त्यांच्या मनात असे पॅटर्न तयार होतात की, जे त्यांना मधुमेह होणार हे मान्य करतात आणि मग ते अशा गोष्टी करायला लागतात ज्यामुळे शेवटी त्यांना मधुमेह आकर्षित करतो. जेव्हा तुम्हाला मधुमेह समजायला लागतो आणि थोडासा त्रास होतो तेव्हा तुमच्यासाठी योग्य दृष्टीकोन असणे अत्यंत महत्त्वाचे असते. तुम्ही जास्त सावधगिरी बाळगू नका, तुम्ही दररोज खात असलेल्या प्रत्येक अन्नपदार्थाचे निरीक्षण करत बसु नका कारण सावध राहणे चांगले आहे, परंतु जास्त सावध राहणे चांगल्यापेक्षा जास्त नुकसान करते. तसेच, पूर्णपणे दुर्लक्ष्य पण करू नका. नकारात्मक आणि सकारात्मक या दोन्ही मानसिकता वाईट आहेत. जास्त सावध राहणे किंवा पूर्णपणे निवांत राहणे थांबवा. आपण जो प्रश्न विचारला पाहिजे तो प्रश्न “काय” आहे असा नसून, आपल्याला ही समस्या का येत आहे हा असावा. यासाठी तुम्ही प्रथम तुमचा संदर्भ साफ करा आणि नंतर तुमची सामग्री साफ करा. जर आपले विज्ञान सांगते की आपण “कसे” आणि “काय” च्या आधी “का” विचारले पाहिजे, तर आपण ती पद्धत का पाळत नाही? जर आजूबाजूचे जग मिठाई, आंबे किंवा केळी खात असेल तर त्यांची साखर का वाढत आहे याचा रुग्णांनी प्रथम विचार केला पाहिजे. पण लोक त्यांची पातळी पाहता क्षणार्धात डॉक्टरांकडे जातात. औषधांच्या पुराणकथांमध्ये, काही डॉक्टर आणि प्रॅक्टिशनर्स देखील “का” बद्दल अधिक तपासण्याऐवजी तात्पुरती औषधे देऊन चांगल्यापेक्षा जास्त नुकसान करतात.

जेव्हा तुम्हाला समजते की, पहिले पाऊल कधी उचलायचे आहे, तेव्हा तुमचा पुढचा प्रवास तुमच्यासाठी अधिक स्पष्ट होतो आणि तुमच्या मनात असलेल्या अनेक भीतींपासून तुमची सुटका होते. तुम्ही काय खाता आणि केव्हा खाल्ले पाहिजे याची जाणीव ठेवा. अती सावधगिरी बाळगू नका परंतु मानसिक ताबा जरूर ठेवा. आधुनिक जगणे अपरिहार्य आहे, परंतु आपण कसे जगतो याबद्दल जागरूक राहिल्यास त्यातील तोटे टाळता येऊ शकतात.